In 2010 hield ik tijdens mijn verblijf in Sint-Petersburg een blog bij, waar zowel het thuisfront als ikzelf veel plezier aan heeft beleefd. Nu, vijf jaar later, ga ik een wereldreis ondernemen en ga ik wederom mijn belevenissen met enige regelmaat aan het internet toevertrouwen. Het idee is dat de reis mij naar Schotland, Ierland, de Amerikaanse oost- en westkust, Canada, Australië, China en Mongolië voert, maar ik stel de route gaandeweg vast, dus wie weet waar ik terecht ga komen.

Het recentste bericht staat bovenaan. Aan RSS-feeds doe ik nog steeds niet, maar ik beschik inmiddels wel over een Facebook-account en ik zal de updates daar melden. Reageren op mijn berichten kan via Facebook en e-mail.

Dag 6. Ik ben aanbeland in Ierland. De mensen rijden er nog steeds links, maar ik kan wel weer met euro’s betalen. Na een rustige en voorspoedige treinreis zit ik nu in het centrum van Dublin. Ik zit officieel niet in een hostel of lodge, maar in een inn (maar in feite is het gewoon een hostel). Dit keer is het weer een gezellige, joviale boel, met een gemeenschappelijke ruimte waarin zelfs een tafeltennis- en pooltafel staan.

Nu mijn eerste week er al weer op zit, heb ik het backpacken wat beter onder de knie. Ik heb besloten mijn reistempo ietwat terug te brengen. Ik merk dat ik nogal veel aan het reizen ben (auto, bus, trein, schip) en hoewel ik daar veel plezier aan beleef en onderweg erg veel zie, ben ik nu al uit een paar steden vertrokken waar ik best nog wat langer had willen blijven. Enerzijds had ik geen idee dat er in een provinciestad als Inverness zoveel te beleven zou zijn en anderzijds realiseer ik me nu pas dat het erg praktisch is om in elk hostel minstens twee nachten te verblijven. Ik kan dan gewoon mijn backpack in een locker stoppen en heb daar dan de rest van de dag geen omkijken meer naar. Reizen én sightseeën gaat eigenlijk niet goed samen op één dag. Bovendien hoef je op zo’n ‘tussendag’ ook geen tijd in te calculeren voor een eventuele zoektocht naar het hostel.

Ik heb inmiddels ook een aardig idee gekregen van de deadline voor het boeken van een hostel. Het liefst zou ik telkens één dag van tevoren ergens een bedje reserveren, maar in veel steden zit alles dan gewoon vol. Als ik hostelboeksites check voor steden als Glasgow, Belfast en Dublin, dan blijkt dat je je hostel echt meerdere dagen van tevoren moet hebben geboekt, anders vind je de hond in de pot (en dat terwijl deze steden vaak tientallen hostels tellen). Het is echter geen exacte wetenschap, want in Edinburgh en New York is op korte termijn nog plek genoeg over, maar ook dan zullen de populairste stekjes wel vol zitten. Ik heb daarom drie overnachtingen geboekt in Dublin en daarna vier in New York. Dat geeft me volop de ruimte om rustig de omgeving te bekijken en met het hostel als uitvalsbasis tripjes te ondernemen.

Afgelegde kilometers: 1990
Google Maps-linkje naar mijn locatie: Link.

Dag 5. Armagh! Het klinkt een beetje Klingon-achtig, maar de ‘g’ spreek je volgens de hostel-baas niet uit. Armagh is een klein, nogal grauw en verlaten stadje (ik ben de enige bezoeker in dit 40 bedden tellende hostel!) ten zuidwesten van Belfast van waaruit ik morgen verder naar het zuiden ga trekken, richting Dublin.

Ik begon de dag in Glasgow, waar ik de nacht heb doorgebracht in een ‘lodge’, een combinatie van hotel en hostel, waarbij je je kamer en badkamer deelt met een aantal andere mensen, maar verder alles is zoals in een hotel. Verder zijn er lockers, een gemeenschappelijke ruimte en een keuken waar je je maaltje kunt koken. De lodge is gevestigd in een voormalig kerkje. En dat voor een hostelprijs.

Aan het begin van de middag heb ik in Glasgow de bus gepakt naar Cairnryan, een haventje in the middle of nowhere aan de Schotse westkust. Op de reis hiernaartoe keek ik mijn ogen uit; dan weer reden we op bergweggetjes met links van ons honderden meters diepe beboste ravijnen (net Tsjechië), dan weer langs steile rotswanden die met kippengaas bijeen werden gehouden en uitgestrekte graslanden. Het laatste stuk naar Cairnryan volgden we de kustlijn, met de zee aan onze rechterhand, tientallen meters onder ons. Ik had niet gedacht dat Schotland zó glooiend was en zoveel verschillende landschapstypen kende!

In Cairnryan gingen we aan boord van een enorme veerboot (met de creatieve naam ‘Superfast VIII’) die in ruim twee uur de oversteek maakt naar Belfast. Een leuk bootje met restaurants, bars, cafés, winkels, een casino, een bioscoop, een gameruimte, een massagesalon en ga zo maar door. Je hoeft je hier niet te vervelen.

Met mijn backpack en rugtasje ben ik overigens lekker mobiel, maar er zijn hier reizigers die een volledig huishouden lijken te hebben meegenomen. Een Indiaas ogend echtpaar met een peuter heeft twee grote rolkoffers (XXXL, formaatje hutkoffer), daarop staan twee grote sporttassen en aan de buitenkant van de koffers hebben ze met spankabels nog een kleinere koffer, een deken, een buggy en iets dat lijkt op een matrasje bevestigd. Wat een helse operatie moet het zijn om die karavaan in beweging te krijgen. Je moet het maar willen. Het is overigens nog steeds koud, winderig en regenachtig weer. Hopelijk is het weer verder naar het zuiden beter.

Afgelegde kilometers: 1753
Google Maps-linkje naar mijn locatie: Link.

Dag 3. Gisteren heb ik te voet Edinburgh verkend. Het beeld dat ik had van Schotse folklore werd geheel bewaarheid. Overal waren doedelzakspelers en mannen in kilts te zien. Massa's oude dubbeldekkerbussen voerden massa's toeristen langs de voornaamste bezienswaardigheden van Edinburgh. Het was een beetje alsof je in Volendam kennismaakt met kaas, klompen en tulpen en dan denkt dat je de Nederlandse cultuur hebt geproefd. De stad zelf was echter erg mooi, met veel indrukwekkende, oude gebouwen en talloze pubs. Halverwege de dag begon het te regenen, wat tot het einde van de dag doorging. Een mooi moment om in het hostel even wat vertaalwerk te doen, waar ik tijdens mijn vakantie gewoon mee doorga. Het hostel bleef overigens nogal stil. Iedereen doet zijn eigen ding. Het past ergens wel bij het statige uiterlijk van het hostel.

Vandaag besloot ik de benenwagen te sparen en ben ik met een huurauto de Schotse hooglanden in getrokken. Het was een zeer betaalbaar autootje, dus dit leek me een mooi vervoersmiddel om richting het noorden te trekken. De hooglanden zijn ronduit adembenemend! Het gebied doet me nogal denken aan de Karpaten en de Boekovina. Smalle weggetjes kronkelen zich door dichte bossen, langs hoge rotsen, over glooiende heuvels en door idyllische dorpjes. Het weer is zoals je van Schotland verwacht: grauw, winderig en zeer wisselvallig. Er hangt nevel over de heuvels en de bergtoppen verdwijnen regelmatig in het wolkendek. Het ene ogenblik schijnt de zon en het volgende moment barst een stortbui los. Maar mooi dat dit geen wandeldag is.

Ergens in een bergdorpje ging ik even tanken. Ik reed het terrein van het tankstation op toen ik me realiseerde dat ik geen idee had aan welke kant de tankdop zit. Omdat alle auto-gerelateerde zaken hier andersom zijn (links rijden, rechts in de auto zitten met de versnellingspook links van je) gokte ik dat ook de tankdop aan de andere kant zou zitten dan ik gewend ben van mijn oude vertrouwde Peugeotje. Niet dus. "Son, you'v' parked on the 'rong side," lachte de bejaarde pompbediende die al naar buiten kwam. Dus ik reed even naar achter en zette de auto aan de andere kant. Vervolgens was ik even aan het stuntelen om de vreemde tankdop open te krijgen. Een onnodig ingewikkelde constructie waarbij je de sleutel erin moest doen en dan aan de dop moest draaien terwijl je de sleutel op z'n plek hield en iets anders aanduwde, of zo. Ik kan het niet reproduceren. "No, son, you'v' got that all 'rong," lachte de pompbediende, die aan de dop begon te morrelen en er duidelijk veel lol in had. Ik liet 'm lekker z'n gang gaan en we hadden allebei onze dag.

De belangrijkste bestemming van deze middag was toch wel Loch Ness, een meer van ongeveer 40 kilometer lang en misschien een kilometer breed. Nessie heb ik niet gezien. Hierna ben ik neergestreken in Inverness, een stadje niet ver van het meer. Het hostel hier kan niet sterker verschillen van het vorige; de tent wordt gerund door een Zuid-Amerikaanse hippie, het is hier een gezellige boel, iedereen praat met elkaar, er wordt muziek gedraaid en alle wanden zijn versierd met posters, tekeningen en allerhande parafernalia die getuigen van het internationale karakter van het hostel. Eén muur is volgeplakt met bankbiljetten van over de hele wereld. Het hostel bevindt zich op een hooggelegen punt en kijkt uit over de rivier de Ness en de hele stad. Een leuk plekje! Morgen zak ik echter alweer af naar het zuiden, met als volgende bestemming: Glasgow.

Afgelegde kilometers: 1127
Google Maps-linkje naar mijn locatie: Link.

Dag 1. De reis is begonnen! Hoewel ik al meerdere malen in mijn leven heb gevlogen, heb ik nog nooit vanuit Nederland het vliegtuig genomen. Vandaag was de eerste keer. Mijn toestel vertrok vanaf een van de achterste landingsbanen van Schiphol, en dan ben je gewoon een kwartier aan het taxiën. Daarna verliep de reis buitengewoon soepeltjes en voor dat ik het wist waren we op het vliegveld van Edinburgh geland, een gemoedelijk klein vliegveldje waar de bagage eerder bij de bagagebanden aanwezig was dan wijzelf.

Buiten het vliegveld stonden dubbeldekkers klaar om passagiers voor een paar pond naar het stadscentrum te brengen, dus met een kwartiertje stond ik voor mijn hostel. Althans, hostel, het is een volwaardig hotel dat ook een paar kamers met stapelbedden heeft. De wanden en plafonds zijn versierd met mooie ornamenten en het geheel heeft een erg traditionele uitstraling. Hoewel het nog geen middernacht is hier, is de bar al gesloten, kan ik niet meer in de keuken, zijn de lockers niet meer bereikbaar en zijn de lichten in de slaapkamers al uit. Bijzonder. Eens kijken of er morgen wat meer leven in de brouwerij komt.

's Morgens tussen 8 en half 10 kun je voor twee pond een echt Schots ontbijt krijgen, dus ik ga zo slapen en er morgenochtend op tijd uit. Morgen zullen ook wat foto's volgen!

Afgelegde kilometers: 803
Google Maps-linkje naar mijn locatie: Link.

Welkom op mijn blog! "Reistijdingen," zo hoor ik u denken, "moet dat niet 'reistijden' zijn?" Nee, dat is een bewuste keuze, afgeleid van het prachtige, oer-Hollandse woordje 'tijding' ('bericht, nieuws over een gebeurtenis'). Nog voor de middeleeuwen beschikte het Nederlands al over dit pareltje, toen nog met de betekenis 'dat waarnaar gestreefd wordt'. Ook wel passend voor de titel van een reisblog.

Afijn, genoeg etymologie. Aanstaande dinsdag stap ik op het vliegtuig om enkele maanden over de wereld te reizen en op deze webstek ga ik verslag doen van mijn ervaringen. Omdat ik recentelijk ben afgestudeerd vond ik dit een mooi moment om mijn studentenkamer vaarwel te zeggen. Alle inboedel is opgeslagen, dus ik hoef me niet druk te maken over een leegstaande woning, louche onderhuurders en andere ongein. Hetgeen ik mee wil nemen gaat allemaal in een grote backpack, waardoor ik lekker mobiel ben de komende maanden.

De eerste halte wordt Edinburgh, Schotland. Na een paar dagen door de Schotse hooglanden te hebben getrokken ga ik per boot naar Belfast, Noord-Ierland. Dan ga ik Ierland verkennen en neem ik in Dublin het vliegtuig naar New York. Daar heb ik een geweldig hosteltje geboekt dat uitkijkt op de East River, het VN-hoofdkwartier en Manhattan. Na een paar dagen New York reis ik door naar de Amerikaanse westkust, en dan zien we wel weer verder. Ik wil mijn reis niet al van tevoren volledig hebben uitgestippeld, maar ruimte overlaten om te kunnen besluiten ergens langer te blijven of juist eerder weg te gaan. Het broodnodige is uiteraard geregeld, en ik heb natuurlijk ideetjes genoeg, maar die zullen mettertijd wel duidelijk worden. Veel leesplezier en tot na de zomer!