Middels deze weblog houd ik het thuisfront op de hoogte van mijn belevenissen in Sint-Petersburg. Het is mijn bedoeling hier regelmatig een berichtje te plaatsen. Het recentste bericht staat bovenaan. Reageren op mijn berichten kan via e-mail.

Dag 103. Dat was het dan... Ik zit momenteel weer in het vliegtuig terug naar huis, ergens in het luchtruim boven Minsk (daar hebben ze uiteraard geen internet, dus ik zet deze post online wanneer ik weer thuis ben). Ik krijg nu mijn tijdzone-uurtjes weer terug: de heenreis 'duurde' meer dan vijf uur, maar nu duurt de reis maar anderhalf uur. Ik ben begin van de middag met de metro naar het Paveletski-treinstation gegaan en vervolgens met de trein naar luchthaven Domodedovo (spreek ongeveer uit als Dammadjehdavva) gereisd. Een taxi of een bus doet er vanuit het centrum van Moskou een eeuwigheid over om bij de luchthaven te komen, maar met de trein ben je er in drie kwartier. Het was een mooie rit door de Moskouse buitenwijken. Overwinningsdag is voorbij, maar op televisieschermen in de trein waren beelden uit de oorlog te zien en er was marsmuziek te horen.

Overigens was Overwinningsdag (9 mei) een grote domper. We hadden een mooi plekje in gedachten om de parade te bekijken, namelijk de Tverskaja-straat in het verlengde van het Rode Plein, die ietwat omhoog loopt en vanwaar je dus een mooi uitzicht hebt. We waren al vroeg van huis weggegaan, maar alle straten in de buurt van de paraderoute bleken afgesloten te zijn. Er was dus niets te zien van de parade. We stonden uiteindelijk in een straat op hemelsbreed een paar honderd meter van het Rode Plein, waar we alleen vaag wat gezang en geluid van voertuigen konden horen. De artilleriesalvo's waren wel goed hoorbaar en de deelnemende vliegtuigen vlogen recht over ons heen. Het wemelde op straat van de mensen, waaronder veel Russen, en niemand wist van tevoren dat de parade voor het gewone volk niet te zien was. Dit was ook nergens aangekondigd. Maar terwijl wij als een stekker baalden leken de Russen nogal berustend te zijn. Gelukkig heb ik nog wel de oefenparade kunnen zien een paar dagen daarvoor. De echte parade moet ik dan maar terugkijken op YouTube of zo. Omdat het al dagen meer dan 25 graden is besloten we toen maar om een terrasje op te zoeken, maar die zijn zeldzaam in Rusland, zelfs in Moskou. 's Avonds was er vanaf het Rode Plein nog een mooie vuurwerkshow te zien, maar die was na tien minuten ook weer afgelopen en was niet veel spectaculairder dan Oud en Nieuw in een willekeurige Nederlandse stad.

Gisteren maakte ik in het hostel nog wat opmerkelijks mee: rond het middaguur strompelde er een stomdronken kerel die een uur in de wind stonk het hostel binnen. Hij was aan het lallen en schreeuwen en de stank die van het af kwam was niet te harden. De receptioniste hielp hem opmerkelijk genoeg naar de douche, maar daar had hij geen zin in en hij bleef maar roepen dat hij wilde slapen. Maar na een lange woordenwisseling met de receptioniste ging de dronkelap dan toch douchen en vervolgens zijn roes uitslapen. 's Avonds was hij wat nuchterder en kwam hij nog bij ons zitten en sterke verhalen vertellen, maar na een tijdje zijn we gewoon weggegaan.

Het mausoleum van Lenin op het Rode Plein, de plek waar de stichter van de Sovjet-Unie sinds 1924 ligt opgebaard, was vanwege de voorbereidingen voor de parade wekenlang gesloten, maar vandaag zou hij weer open gaan. Daar ben ik dus nog even heen geweest voordat ik wegging uit Moskou. Er is nog steeds een felle discussie gaande over de vraag of Lenin, die door velen wordt gezien als een massamoordenaar, niet eens moet verdwijnen, maar er zijn ook veel voorstanders en voorlopig ligt Lenin er nog. In het mausoleum staan diverse bewakers, je moet door veiligheidspoortjes lopen, je wordt gefouilleerd, je mag geen fototoestel of telefoon bij je hebben en je mag niet stil blijven staan. Er hangt een vreemde sfeer, bijna als een heldenverering.

Wel, dit was dan mijn laatste blogpost! Ik heb genoten van mijn verblijf in Rusland, veel nieuwe mensen leren kennen en een hoop geleerd, maar ben toch ook weer blij om naar huis te gaan. De blogposts van de afgelopen maanden hebben wel geillustreerd dat Rusland erg anders is dan Nederland, soms in positieve zin en soms in negatieve zin. Er komen de komende dagen nog drie fotoposts aan: een met Russische auto's (ja, die zijn best vaak opmerkelijk), een met foto's van 'stereotyp Rusland' en een met een selectie van algemene foto's van de afgelopen maanden.

Dag 100. Inderdaad, mijn 100e dag in Rusland! Mijn aanvankelijke planning (100 dagen in Rusland zoals hierboven staat) kan ik vanwege gewijzigde plannen niet helemaal waarmaken; het worden exact 103 dagen.

Gisteren heb ik lekker veel door de stad gelopen en met de metro gereisd. Ik kom ook regelmatig in de metrostations Park Koeltoery en Loebjanka, waar nog steeds tafels staan met grote bergen bloemen en foto's en veel mensen aan het rouwen zijn. Je ziet in het straatbeeld ook steeds meer oorlogsveteranen en mensen met oranje-zwarte Sint-Jorislintjes, het symbool van de overwinning op Duitsland in de Tweede Wereldoorlog. Naar verluid worden die overal in de stad gratis uitgedeeld (er zijn er tien miljoen geproduceerd voor de Moskovieten), maar ik ben nog geen mensen tegengekomen die ze uitdelen.

Moskou is overigens een vreselijk dure stad! Het is niet te begrijpen hoe de Moskovieten hier met hun (over het algemeen) lage salarissen kunnen overleven. In Sint-Petersburg is de normale prijs voor een halve liter bier in een café 90 roebel, maar in Moskou ongeveer 200 roebel (vijf euro). En vandaag zijn we naar de kolossale Izmajlovo-souvenirmarkt geweest, waar alles naar verluid goedkoper is dan in het centrum, maar hier betaalde ik 310 roebel voor een bordje sjasliek! In Sint-Petersburg kun je voor dat geld naar een restaurant. En voor een halve liter bronwater betaal je op het Rode Plein 60 roebel. De Izmajlovo-verkopers staan trouwens bekend om hun assertieve verkoopmethoden. In Sint-Petersburg heb ik nooit een echte Russische bontmuts gekocht omdat ze daar zo duur zijn (zeker 3000 roebel!), maar op de Izmajlovo-markt hadden ze ook heel veel bontmutsen (inderdaad, met 27 graden), waar ik even een kijkje heb genomen. Na anderhalve seconde stond er een oude Kaukasische man naast me (bijna alle verkopers zijn buitenlanders), die vroeg wat ik zocht. Ik vroeg hem wat zo'n muts kostte, maar ze bleken even duur te zijn als in Sint-Petersburg. Het was ook echt bont, en diverse mutsen hadden nog een vossenstaart eraan hangen. Maar vanaf dat moment kon ik de verkoper niet meer van me afschudden en hij bleef maar vragen wat ik dan precies zocht. Uiteindelijk liep ik gewoon weg, maar hij bleef me nog een stukje achtervolgen en ook toen ik later nog een keer snel voorbijliep sprak hij me weer aan.

Dag 98. Moskou bevalt erg goed! Omdat ik nu geen studieverplichtingen meer heb kan ik lekker veel dingen bekijken. Het weer is geweldig; de afgelopen dagen was het ongeveer 25 graden. Gisteren ben ik naar het Overwinningpark geweest, waar zich een groot oorlogsmuseum bevindt. Het museum was gesloten omdat er op dat moment een groot aantal oorlogsveteranen aanwezig waren, maar dat was natuurlijk ook wel gaaf. Daarna kwamen de jongere veteranen, van onder andere de oorlog in Afghanistan. Velen van hen hadden hun hele borst volhangen met medailles. De hele stad staat in het teken van "65 jaar overwinning in de Grote Vaderlandse Oorlog". Officieel is dit de term voor de strijd aan het Oostfront tussen juni 1941 en mei 1945; de term 'Tweede Wereldoorlog' (september 1939 - september 1945) wordt veel minder gebruikt. Het overmatige gebruik van de term 'Grote Vaderlandse Oorlog' lijkt te suggeren dat de Russen de oorlog alleen zien als een strijd tussen de Sovjet-Unie en Duitsland. Hier in het hostel had ik het nog met een Rus over de oorlog, en hij wist niet eens dat deze al in september 1939 was begonnen!

Een ander hoogtepunt was de oefenparade op het Rode Plein eergisteravond. Ik had besloten om nog een avondwandeling te maken toen ik zag dat er een hele mensenmassa richting het Rode Plein liep. Daar bleek om 22:00 uur een oefening te beginnen voor de Overwinningsparade van 9 mei. Ik had een plekje direct aan het hek naar het plein en kon de hele parade dus best goed overzien. Behalve de vliegtuigen was het een volledige repetitie, met duizenden troepen, tanks en andere voertuigen. De Minister van Defensie inspecteerde de parade, de troepen schreeuwden massaal "Oera!" en daarna marcheerden ze over het plein met op de achtergrond Sovjetmarsmuziek. Er bulderden ook diverse tanks over het plein. Zeer indrukwekkend, en op 9 mei zullen er ook diverse vliegtuigen overvliegen!

Gisteravond was klasgenoot Nanda hier met een vriendin gearriveerd, en vanmorgen kwam ook klasgenoot Marina met twee vrienden. We zijn onder andere naar de Novodevitsje-begraafplaats geweest, waar zo'n beetje heel bekend Rusland ligt begraven. We hebben daar de graven gezien van mensen als Boris Jeltsin, Nikolaj Gogol, Nikita Chroesjtsjov, Sergej Prokofjev, Dmitri Sjostakovitsj, Vjatsjeslav Molotov, vliegtuigontwerpers Iljoesjin, Toepolev, Jakovlev en Polikarpov, en ga zo maar door. Een interessante plek om een keer geweest te zijn!

De nachtelijke oefenparade:

- Foto 172
- Foto 173
- Foto 174

De veteranen in het Overwinningspark:

- Foto 175
- Foto 176

Dag 94. Ik heb een erg lange dag achter de rug. Gisteravond om 22:20 uur vertrok de trein naar Moskou. Zoals gezegd heb je in zo'n trein alleen een slaapplaats, maar op de onderste bedden (alle bedden zijn stapelbedden) kun je wel zitten zolang je nog niet gaat slapen. Ik had een bovenste bed, waar ik met mijn twee meter bij lange na niet in kon liggen, en er was ook geen mogelijkheid om je benen over een bedrand uit te steken. Het was er ook zo laag dat je niet eens je knieën op kon trekken. Zo af en toe kon ik even wegdommelen, maar ik was niet bepaald uitgeslapen toen we aankwamen in Moskou (wat overigens voor ons alle vier gold). Van het landschap heb ik onderweg niet veel kunnen zien, omdat het al donker was toen we vertrokken en pas licht werd toen we arriveerden. De trein reed verder best comfortabel en was niet erg lawaaierig, maar voor ons gevoel reed hij ook erg langzaam. Maar hij moet toch zeker 80 kilometer per uur hebben gereden, aangezien we 650 kilometer in acht uur tijd hebben afgelegd.

Eenmaal in Moskou was het nog een heel gezoek naar het hostel, en we waren er pas om 9 uur. Vervolgens moesten we nog even wachten op de receptionist, en daarna zijn we ons bed ingedoken om nog een tijdje te slapen. Twee uur later, rond 12 uur, zijn we opgestaan om de stad te verkennen. We hebben het Kremlin van binnen bezichtigd en het Rode Plein bekeken, waar al volop voorbereidingen werden getroffen voor de Overwinningsdagparade. Het Leninmausoleum was hierdoor helaas onbereikbaar.

Het hostel is klein, maar erg gezellig en van alle gemakken voorzien. Er zijn twee kamers met ieder tien bedden, twee doucheruimtes, een keukentje en een woonkamertje. Ik heb hier ook draadloos internet. Er verblijven hier ook meerdere Nederlanders. Het merendeel van de buitenlanders die we in het Kremlin tegenkwamen was overigens ook Nederlands: het is duidelijk merkbaar dat je hier op het meest toeristische plekje van Rusland bent.

Mijn eerste indruk van Moskou is dat het een grote, grootse stad is, met veel bredere straten en grotere gebouwen dan Sint-Petersburg. Het wemelt hier van de mooie groene parkjes, de stad lijkt veel groener dan Sint-Petersburg. Goed, later uiteraard meer over Moskou!

Dag 93. Over drie uur vertrekt de trein naar Moskou, dus dit is mijn laatste berichtje vanuit Sint-Petersburg (maar in Moskou ga ik natuurlijk vrolijk verder)! De tijd in Sint-Petersburg is voorbijgevlogen. Ik heb veel meegemaakt, maar helaas ook veel dingen niet kunnen doen. Maar dat moet dan maar tijdens een volgende vakantie.

Mijn taalvaardigheidstoets heb ik 'cum laude' gehaald: ik had een 8,3 voor schrijven, een 8,5 voor spreken, een 8,8 voor grammatica, een 8,5 voor lezen en een 9 voor luisteren. Ik kan dus officieel zeggen dat ik het Russisch beheers op niveau B1! Het officiële certificaat is pas klaar wanneer ik weer terug ben in Nederland, maar een klasgenoot die hier dan nog is haalt de certificaten op. Verder heb ik de vertaaltoets op het Nederlandse Instituut ook gehaald (met een 8,5) en het kunstgeschiedenistentamen ook. De toets van dit laatste vak was vrij merkwaardig: de docent liet klassikaal afbeeldingen zien van schilderijen, en wij moesten dan de naam van het werk, de maker, de periode, de stroming en wat belangrijke details benoemen. Wanneer iemand drie goede antwoorden had gegeven, had diegene de toets gehaald. Het was een geschreeuw van jewelste en iedereen vulde elkaar aan, maar na korte tijd had iedereen 'drie goed'.

Gisteravond hebben we Koninginnedag gevierd in een groot café dat was afgehuurd door de Nederlandse Vereniging St. Petersburg. Deze vereniging bestaat voornamelijk uit expats en immigranten uit Nederland. Op het feest waren zeker honderd mensen, van zakenman tot student, en ook diverse Russen die op de een of andere manier met Nederland te maken hebben. Er was geen Nederlandse muziek maar Russische, maar wel boterkoek en veel oranje vlaggetjes en ballonnen. Een leuke verrassing was dat Peter d'Hamecourt, tot 2008 de correspondent in Moskou voor onder meer het NOS Journaal en het Algemeen Dagblad, er ook was. Ik heb hem nog even de hand geschud en een praatje met hem gemaakt.

Ik heb zeer veel zin in mijn verblijf in Moskou en ben benieuwd naar hoe het verschilt van 'Piter', zoals de Sint-Petersburgers hun stad vaak noemen. Bij hen proefden wij vaak een laatdunkendheid jegens Moskou. Vaak hoor je ze zeggen dat hun stad veel mooier is dan Moskou en dat er veel meer te zien is. Maar misschien spelen daar ook jaloezie en rivaliteit mee, omdat Sint-Petersburg na Moskou de belangrijkste stad van het land is en ook enige tijd de hoofdstad van Rusland is geweest, wat Moskou nu weer is. Ik ben benieuwd hoe de Moskovieten tegen Sint-Petersburg aankijken.

Sint-Petersburg, tot ziens, en Moskou, ik kom eraan!